Walczą na ruinach przeszłości.
Piasek radioaktywnych pustyń topi się pod opancerzonymi kołami samochodów bojowych, pod promieniami ciężkich laserów i ognia pistoletów plazmowych, topi się z powodu ich wściekłości i rozpaczy, nienawiści i strachu, a chmury grzęzną nad miejscami ich bitew, krople trującego deszczu wyparowują, zanim dotrą do ziemi.
Ich rozmazane sylwetki mijają fortece benzynowe i umocnione miasta, przed obiektywem automatycznych aparatów fotograficznych i beczek ciężkich pistoletów chroniących spokój ostatnich kilku ocalałych z wojny. Mówią o nich w wiadomościach i światowych sieciach informacyjnych, a kamery komórkowe obserwują każdy ich ruch z nieba pokrytego popiołem.
Nie ma znaczenia, kim są - najeźdźcami, żołnierzami, najemnikami ... dlaczego nie znaleźli dla siebie miejsca pod osłoną murów miejskich i rzucili wyzwanie pustyni. Bez względu na to, co czują i co myślą, kiedy się zabijają. Ci, którzy oglądają bitwy na neonowych panelach miast z kopułą, nigdy tego nie zrozumieją.
Komentarze nie znaleziono