Bang e Dara

Bang e Dara - Pierwszy napisany w języku urdu, Bang-i Dara (pole Bell) został przetłumaczony na język urdu przez popularne popytu. Antologia wierszy napisanych przez okres 20 lat, jest podzielony na 3 części: 1. wierszy napisanych do 1905 roku Iqbal wyjechał do Anglii. Należą do przedszkola, pasterskie i patriotyczne wiersze. Taranayi hinduski (Song of India) stała się hymnem i śpiewa w Indiach z okazji Dnia Niepodległości. 2. Wiersze pisane w latach 1905 i 1908, okres spędził jako student w Europie. Chwali racjonalność i pragmatyzm Zachodu, ale narzeka na jego jawnej materializmu, utraty duchowości i wąskim patriotyzmu, który obiecuje cierpienie. (Pierwsza wojna światowa okazała mu rację.) Sytuacja ta wzmocniła jego przekonanie o uniwersalnych wartościach islamu i postanowił wykorzystać swoją poezję mieszać muzułmanów do ich odrodzenia. 3. Wiersze pisane w latach 1908 i 1923, w których Iqbal przypomina muzułmanów ich przeszłości wielkości i wzywa do braterstwa i jedności, które wykraczają poza granice terytorialne.